Yunan canlandırmacılığı

Yunan canlandırmacılığı (Grek Canlandırılması veya Grek Uyanışı veya Yunan Uyanışı) 18. yüzyılın sonları ile 19. yüzyılın başları arasındaki dönemde ağırlıklı olarak Kuzey Avrupa ve ABD’de yaygın olarak uygulanmış bir mimari üsluptur. Hellenizm kültürünün ürünü olarak çıkan bu üslubu Neoklasik mimarinin son aşaması olarak da nitelendirenler de olmuştur. Bu kavram ilk kez Kraliyet Sanat Akademisi’nde professor olan Charles Robert Cockerell’nin 1842 yılında verdiği bir sunumda kullanılmıştır.^[1] Ağırlıklı olarak ABD’de etkili bir akım olduğunda genelde İngilizcesi olarak Greek Revival terimi kullanılmaktadır.

Resim galerisi

• 
  Yorkshire Müzesi (1830), York, İngiltere
• 
  Walhalla Tapınağı (1842), Regensburg, Bavyera, Almanya
• 
  Propyläen (1854-1862), Münih, Almanya
• 
  Second Bank of the United States (1824), Philadelphia, ABD
• 
  Temple Row (Sailors' Snug Harbor), New York, ABD

Kaynakça

Mimarlık ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.