Zinaida Gippius

Zinaida Gippius (Rusça: Зинаида Николаевна Гиппиус, 1869 - 1945) Rus sembolizmin kurucusu, şair, yazar ve filozof Dmitri Merejkovski'nin eşidir.

Alman kökenli bir ailenin kızıdır. İlk edebiyat çalışmalarına yedi yaşında şiir yazarak başladı. 1889'da D. S. Merejkovski ile evlendi.

Sanatı ve eserleri

Edebiyat çalışmalarını sembolistler arasında sürdürdü. Bu döneme ait yapıtlarının en belirgin özellikleri sıkıcı gerçekçilik anlayışı, hayal dünyasına övgü, farklı ve yeni bir güzellik arayışı, insanlardan uzaklaşma duygusudur. Gipius, aşkın ve sonsuzluğun uzlaşması özlemini taşır, ancak bu uzlaşmanın tek koşulunun ölüm olduğunun inancındadır. Bu anlayışı 'Yeni İnsanlar" (1896) ve "Aynalar" (1898) gibi iki düz yazı yapıtlarında itibaren ele aldı. 1900 Dmitri Merejkovski'nin dinsel ve mistik düşüncelerinin etkisinde İsa'ya", Tanrı Baba" ve Bir Hristiyanın Ölüm Döşeğindeki İtirafları gibi yapıtlar verdi. İlk Rus İhtilali, düşüncelerini toplumsal olaylara çekti ve bu ruh haliyle "Beyaza Göre Siyah' (1908), Mehtap Karıncaları" (1912) adlı öykü kitaplarını, Kahrolası Kukla (1911) ve 'Roman-çareviç (1912) adlı romanlarını yazdı. Ekim Devrimi'nin ardından eşiyle birlikte 1920 yılında Paris'e göç etti. Burada yazdığı şiir kitaplarından Parıltı" (1939) ve iki ciltlik "Yaşayan Yüzler" (1925) başlıklı anıları popüler oldu.^[1]

Kaynakça