Antonio Tosti

Kardynał prezbiter

Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

4 października 1776
Rzym

Data i miejsce śmierci

20 marca 1866
Rzym

Miejsce pochówku

?↗

Bibliotekarz Kościoła Rzymskiego

Okres sprawowania

1860–1866

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Kreacja kardynalska

18 lutego 1839
Grzegorz XVI

Kościół tytularny

San Pietro in Montorio

Multimedia w Wikimedia Commons

Antonio Tosti (ur. 4 października 1776 w Rzymie, zm. 20 marca 1866 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 4 października 1776 roku w Rzymie, jako syn lekarza Tommasa Tostiego i Agnese Massaroti^[1]. Studiował w Collegio Romano, gdzie uzyskał dyplom z teologii i doktorat utroque iure^[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich był preceptorem w Palazzo Ruspoli, a następnie audytorem Roty Rzymskiej^[1]. W 1822 oku wstąpił do Kurii Rzymskiej, gdzie został chargé d'affaires w Turynie, a następnie klerykiem Kamery Apostolskiej (w okresie 1834–1839 był jej głównym skarbnikiem)^[1]. W latach 1830–1839 pełnił funkcję prezesa hospicjum S. Michele a Ripa Grande^[1]. 12 lutego 1838 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona 18 lutego 1839 roku i nadano mu kościół tytularny San Pietro in Montorio^[2]. W latach 1859–1860 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów, a w okresie 1863–1866 – protoprezbiterem^[1]. W styczniu 1860 roku został mianowany Bibliotekarzem Kościoła Rzymskiego i pełnił ten urząd do śmierci, która nastąpiła 20 marca 1866 w Rzymie^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Antonio Tosti. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-06-14]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Antonio Tosti. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-06-14]. (ang.).

Bibliotekarze Świętego Kościoła Rzymskiego

Marcello Cervini (1550–1555)
Roberto de’ Nobili (1555–1559)
Alfonso Carafa (1559–1565)
Marco Antonio Amulio (1565–1572)
Guglielmo Sirleto (1572–1585)
Antonio Carafa (1585–1591)
Marcantonio Colonna (1591–1597)
Cesare Baronio (1597–1607)
Ludovico de Torres (1607–1609)
Scipione Borghese Caffarelli (1609–1618)
Scipione Cobelluzzi (1618–1626)
Francesco Barberini (1626–1633)
Antonio Marcello Barberini (1633–1646)
Orazio Giustiniani (1646–1649)
Luigi Capponi (1649–1659)
Flavio Chigi (1659–1681)
Lorenzo Brancati di Lauria (1681–1693)
Girolamo Casanate (1693–1700)
Enrico Noris (1700–1704)
Benedetto Pamphili (1704–1730)
Angelo Maria Quirini (1730–1755)
Domenico Passionei (1755–1761)
Alessandro Albani (1761–1779)
Francesco Saverio de Zelada (1779–1801)
Luigi Valenti Gonzaga (1802–1808)
Giulio Maria della Somaglia (1827–1830)
Giuseppe Albani (1830–1834)
Luigi Lambruschini (1834–1853)
Angelo Mai (1853–1854)
Antonio Tosti (1860–1866)
Jean Baptiste François Pitra (1869–1889)
Placido Maria Schiaffino (1889–1889)
Alfonso Capecelatro (1890–1912)
Mariano Rampolla del Tindaro (1912–1913)
Francesco di Paola Cassetta (1914–1919)
Aidan Gasquet (1919–1929)
Franziskus Ehrle (1929–1934)
Giovanni Mercati (1936–1957)
Eugène Tisserant (1957–1971)
Antonio Samorè (1974–1983)
Alfons Maria Stickler (1985–1988)
Antonio María Javierre Ortas (1988–1992)
Luigi Poggi (1994–1997)
Jorge María Mejía (1998–2003)
Jean-Louis Tauran (2003–2007)
Raffaele Farina (2007–2012)
Jean-Louis Bruguès (2012–2018)
José Tolentino Mendonça (od 2018)

Bibliotekarz Świętego Kościoła Rzymskiego jest tradycyjnie również Archiwistą Świętego Kościoła Rzymskiego

Protoprezbiterzy Kolegium Kardynalskiego

Do roku 1378

Bonifacy (ok. 1112–1130)
Giovanni da Crema (1130–1134)
Gerardo Caccianemici (1134–1137)
Pietro Pisano (1137–1138)
Gregorio de Ceccano (1138–1139)
Gerardo Caccianemici (1139–1144)
Gregorio Centu (1144–1154)
Guido Florentinus (1154–1157)
Ubaldo de Lucca (1157–1158)
Rainaldo di Collemezzo (1158–1166)
Ubaldo (1166–1170)
Giovanni da Sutri (1170–1180)
Alberto di Morra (1180–1187)
Giovanni Conti da Anagni (1187–1190)
Guillaume de Champagne (1190–1202)
Ruggiero di San Severino (1202–1221)
Leone Brancaleone (1221–1224)
Guala Bicchieri (1224–1227)
Stefano di Ceccano (1227–1227)
Tommaso da Capua (1227–1239)
Giovanni Colonna (1239–1245)
Stefano Conti (1245–1254)
Jan z Toledo (1254–1262)
Hugues de Saint-Cher (1262–1263)
Simone Paltineri (1263–luty 1277)
Simon de Brion (1277–1281)
Ancher Pantaleon (1281–1286)
Hugh of Evesham (1286–1287)
Jean Cholet (1287–1292)
Hugues Aycelin (1292–1294)
Pietro Peregrossi (1294–1295)
Tommaso d’Ocra (1295–1300)
Jean Le Moine (1300–1313)
Arnaud de Canteloup (1313–1313)
Nicolas de Fréauville (1313–1323)
Guillaume Teste (1323–1326)
Gauscelin de Jean (1326–1327)
Bernard de Garves (1327–1329)
Jean-Raymond de Comminges (1329–1331)
Annibaldo di Ceccano (1331–1333)
Jacques Fournier (1333–1334)
Raymond de Mostuejouls (1334–1335)
Pierre des Chappes (1335–1336)
Matteo Orsini di Monte Giordano (1336–1338)
Pedro Gómez Barroso (1338–1340)
Imbert Dupuis (1340–1348)
Élie Talleyrand de Périgord (1348–1348)
Pierre Bertrand d’Annonay (1348–1349)
Guillaume de Court (1349–1350)
Guillaume d’Aure (1350–1353)
Hugues Roger (1353–1363)
Guillaume d’Aigrefeuille (1363–1367)
Pierre de Monteruc (1367–1378)

Wielka schizma

Obediencja rzymska	Simone Brossano (1378–1381) Pileo di Prata (1381–1385) Luca Rodolfucci de Gentili (1385–1389) Andrea Bontempi Martini (1389–1390) Poncello Orsini (1390–1395) Stefano Palosio (1395–1396) Bálint Alsáni (1396–1408) Jan Dominici (1408–1415)
Obediencja awiniońska	Pierre de Monteruc (do 1385) Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401) Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407) Pierre de Thury (1407–1408) Pierre Ravat (1408–1417) Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska	Pierre de Thury (1408–1410) Angelo d’Anna de Sommariva (1410–1412) Francesco Lando (1412–1424)