Giandomenico Paracciani
| Kardynał prezbiter | |||
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 4 sierpnia 1646 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 maja 1721 | ||
| Prefekt Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników | |||
| Okres sprawowania | 1717–1721 | ||
| Biskup Senigallia | |||
| Okres sprawowania | 1714–1717 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Sakra biskupia | 18 listopada 1714 | ||
| Kreacja kardynalska | 17 maja 1706 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji | 18 listopada 1714 | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Fabrizio Paolucci | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Patrizi | ||||||||
| |||||||||
Giandomenico Paracciani (ur. 4 sierpnia 1646 w Rzymie, zm. 9 maja 1721 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 4 sierpnia 1646 roku w Rzymie, jako syn Bernardina Paraccianiego i Cecilii Melnagoli[1]. Po wstąpieniu do Kurii Rzymskiej został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, protonotariuszem apostolskim, relatorem Świętej Konsulty i kanonikiem kapituły katedralnej bazyliki watykańskiej[1]. 17 maja 1706 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Anastasiae[2]. W latach 1713–1714 był kamerlingiem Kolegium Kardynałów[1]. 9 lipca 1714 roku został wybrany biskupem Senigallii, a 18 listopada przyjął sakrę[2]. Trzy lata później zrezygnował z zarządzania diecezją i został wikariuszem generalnym Rzymu oraz prefektem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników[1]. Zmarł dzień po zakończeniu konklawe 1721 – 9 maja 1721 roku w Rzymie[1].
Przypisy
- p
- d
- e
- p
- d
- e
| Wikariusze przed 1558 |
|
|---|---|
| Wikariusze od 1558 |
|
- ↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152
Kontrola autorytatywna (osoba):
