M10 Wolverine
M10 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Typ pojazdu | |||
Trakcja | gąsienicowa | ||
Załoga | 5 ludzi | ||
Historia | |||
Prototypy | 1942 | ||
Produkcja | 1942–1944 | ||
Egzemplarze | 6706 | ||
Dane techniczne | |||
Silnik | 2 sprzężone 2-suwowe silniki wysokoprężne, rzędowe 6-cylindrowe General Motors 6046 Model 6-71M o mocy 375 KM | ||
Transmisja | mechaniczna | ||
Poj. zb. paliwa | 624 l | ||
Pancerz | spawany z elementów walcowanych i odlewanych 12–57 mm | ||
Długość | 6,83 m | ||
Szerokość | 3,05 m | ||
Wysokość | 2,90 m | ||
Prześwit | 0,43 m | ||
Masa | bojowa: 29,6 t | ||
Moc jedn. | 11,5 KM/t | ||
Nacisk jedn. | 0,91 kg/cm² | ||
Osiągi | |||
Prędkość | 48–50 km/h | ||
Zasięg pojazdu | 320 | ||
Pokonywanie przeszkód | |||
Brody (głęb.) | bez przygotowania: 90 cm | ||
Rowy (szer.) | 230 cm | ||
Ściany (wys.) | 60 cm | ||
Kąt podjazdu | 27 | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
armata kal. 76,2 mm (3-calowa), model M7 z zapasem amunicji 54 pociski wkm Browning HB M2 kal. 12,7 mm | |||
Użytkownicy | |||
Stany Zjednoczone, Brazylia, Francja, Kanada, Polska, Wielka Brytania, ZSRR | |||
|
M10 Gun Motor Carriage – amerykański niszczyciel czołgów produkowany w czasie II wojny światowej, znany nieoficjalnie jako Wolverine (ang. rosomak).
Historia
Po wybuchu wojny w Europie w amerykańskich wojskach lądowych powstały dwa nowe komitety: Tank Destroyer Board i Tank Destroyer Command, których zadaniem było opracowanie doktryny wojennej na temat użycia niszczycieli czołgów i ustalenie wymagań technicznych dla tego typu pojazdów. Prace nad nowym niszczycielem czołgów rozpoczęły się w 1942 roku, kiedy na podstawie danych dostarczonych przez wywiad amerykański zdecydowano, że istniejące pojazdy nie są zadowalające.
W 1942 roku opracowano projekt niszczyciela czołgów na podwoziu czołgu M4 Sherman. Początkowo nosił on oznaczenie T35, zmienione później na M10. W konstrukcji użyto podwozia M4A2 i wieży z działem kalibru 76,2 milimetra z prototypowego czołgu ciężkiego T1. Po zakończeniu prób i dokonaniu poprawek zmieniono oznaczenie pojazdu na T35E1, a w lipcu 1942 roku – na M10 GMC. Pojazdy na podwoziu czołgu M4A3 nosiły oznaczenie M10A1.
Służba
Niszczyciele czołgów M10 były używane w armii USA i w armiach krajów alianckich m.in. Wielkiej Brytanii, Francji, Kanady, Brazylii i ZSRR (w ramach programu Lend-Lease)[1].
Znalazły się także w uzbrojeniu Wojska Polskiego. Walczyły zarówno w składzie 1 Dywizji Pancernej gen. Maczka we Francji i Niemczech, jak i w 2 Korpusie Polskim we Włoszech.
52 wozy typu M10 otrzymał ZSRR. Używał ich 1223 Pułk Artylerii Samobieżnej z 29 Korpusu Pancernego[1]. 21 egzemplarzy znalazło się w uzbrojeniu 1239 Pułku Artylerii Samobieżnej będącego w składzie 16 Korpusu Pancernego Armii Czerwonej. Walczył on latem 1944 roku w rejonie Warszawy i na przyczółku warecko-magnuszewskim.
Pojazdy pochodne
- Full Track Prime Mover M35 – M10A1 bez wieży, przystosowany do holowania artylerii polowej 155 i 240 mm.
- Achilles Mk IC – M10 z wczesnym typem wieży, w służbie brytyjskiej, uzbrojony w armatę 17-funtową.
- Achilles Mk IIC – M10 z późnym typem wieży (z przeciwwagami w kształcie kaczych dziobów), w służbie brytyjskiej, uzbrojony w armatę 17–funtową.
Przypisy
- ↑ a b Porter 2015 ↓, s. 111.
Bibliografia
- David Porter: Pojazdy pancerne Armii Czerwonej 1939-1945.. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11136731.
Linki zewnętrzne
- OnWar
- p
- d
- e
Czołgi | |
---|---|
Działa samobieżne | |
Niszczyciele czołgów |
|
Samochody pancerne | |
Transportery opancerzone |
|
Inne pojazdy | |
Prototypy i pojazdy eksperymentalne |