Pałac w Ławicy

Pałac w Ławicy

nr rej. A/4410/1418/WŁ z 30.11.1994[1]
Pałac w Ławicy
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Ławica
Adres	Ławica 23
Typ budynku	pałac
Styl architektoniczny	eklektyzm
Rozpoczęcie budowy	XVIII wiek
Ważniejsze przebudowy	1886
Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko Pałac w Ławicy
Położenie na mapie Polski Pałac w Ławicy
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Pałac w Ławicy
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego Pałac w Ławicy
50°28′11,54″N 16°39′35,07″E/50,469872 16,659742
Multimedia w Wikimedia Commons

Pałac w Ławicy – zabytkowy pałac^[1] wzniesiony w XVIII wieku, w 1886 roku został przebudowany.

Historia

Pałac został wzniesiony w XVIII wieku^[2], pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1830 roku^[3]. W 1886 roku obiekt został przebudowany na zlecenie ówczesnego właściciela majątku Rudolpha Schöllera, o czym świadczy data umieszczona na fasadzie^[3]. Od 1905 roku właścicielem pałacu był Caesar Schöller. Budowla była przeważnie zamieszkała był przez inspektorów i generalnych pełnomocników zarządzających folwarkiem^[3].

Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 30 listopada 1994 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków^[1]. Obecnie w Pałacu w Ławicy znajdują się apartamenty do wynajęcia, a w folwarku wystawy pokazujące historię obiektu.

Architektura

Pałac w Ławicy to budowla eklektyczna, o cechach neorenesansowych i neobarokowych^[2], murowana z kamienia i cegły, otynkowana, założona na planie prostokąta, podpiwniczona, dwu- i trzykondygnacyjna, nakryty dachem czterospadowym z lukarnami^[3]. Fasada (elewacja północno-wschodnia) skierowana jest na dawny dziedziniec folwarczny. Na osi fasady znajduje się ryzalit mieszczący główne wejście i klatkę schodową^[3]. Ryzalit wieńczy trójkątny przyczółek. W elewacji ogrodowej znajdują się kolejne ryzality, w trójkątnym przyczółku jednego z nich umieszczono datę przebudowy - 1886 rok^[3]. Na osi elewacji tylnej umieszczono parterowy ganek podtrzymujący drewniany balkon, nakryty czworobocznym łamanym hełmem. W południowo-wschodnim narożniku budynku umieszczono dwukondygnacyjny wykusz, a w północno-wschodnim narożniku wzniesiono pięcioboczną wieżę, będącą dominantą obiektu^[3]. Elewacje pałacu są częściowo ozdobione boniowaniem pasowym. Zachowały się liczne gzymsy (między kondygnacjami, wieńczący, nadokienne)^[3]. Okna posiadają ozdobne obramowania. Wnętrza zabytku są niedostępne, w części pomieszczeń zachowała się oryginalna stolarka drzwiowa, sztukaterie i piec kaflowy^[3].

Przy pałacu znajduje się folwark dworski - duże zabudowania gospodarcze, dziedziniec i pozostałości parku^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, ISBN 83-85773-04-5.