Procedura konsultacji

Unia Europejska Ten artykuł jest częścią serii: Polityka i instytucje Unii Europejskiej Instytucje UE Parlament Europejski Przewodniczący Roberta Metsola Członek PE Okręgi wyborcze Wybory (według państwa) 2019 Grupy polityczne Stałe komitety Eurodeputowani IX kadencji Rada Europejska Przewodniczący Charles Michel Rada Prezydencja Niemcy (VII - XII 2020) Komisja Europejska Komisja Ursuli von der Leyen Przewodniczący Ursula von der Leyen Wysoki przedstawiciel Josep Borrell Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej Trybunał Sprawiedliwości Prezes Koen Lenaerts Członkowie Sąd Przewodniczący Marc van der Woude Europejski Bank Centralny Prezes Christine Lagarde Trybunał Obrachunkowy Prezes Klaus-Heiner Lehne Instytucje Grupy EBI Grupa EBI Europejski Bank Inwestycyjny Werner Hoyer Europejski Fundusz Inwestycyjny Instytut EBI Organy doradcze UE Europejski Komitet Ekonomiczno-Społeczny Komitet Regionów Organy międzyinstytucjonalne Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich Emily O’Reilly Europejski Inspektor Ochrony Danych Wojciech Wiewiórowski Europejski Urząd Doboru Kadr Europejska Szkoła Administracji Urząd Publikacji Unii Europejskiej Organy i jednostki zdecentralizowane Agencje, samodzielne jednostki organizacyjne i wspólne przedsięwzięcia UE oraz Euroatomu Prawo Acquis Procedura legislacyjna Traktaty Rozporządzenia, dyrektywy i decyzje Europejska Inicjatywa Obywatelska Zalecenia i opinie Inne Unia gospodarcza i walutowa Eurogrupa Rozszerzenia Relacje zagraniczne Europejskie partie polityczne Budżet UE Dom Historii Europejskiej

Procedura konsultacji – jedna z procedur legislacyjnych Unii Europejskiej.

Przed Traktatem z Lizbony stosowana była we Wspólnocie Europejskiej obok procedury zgody, współdecydowania i współpracy. 1 grudnia 2009 r. procedura konsultacji wraz z procedurą zgody weszły w skład tzw. procedury specjalnej, procedura współpracy została usunięta, natomiast procedura współdecydowania nazwana została zwykłą procedurą ustawodawczą. Ma to na celu uproszczenie procesu decyzyjnego w UE dzięki poprawie przejrzystości i skuteczności. Reguluje to art. 289 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej.

W tej procedurze organem prawodawczym jest Rada Unii Europejskiej. Parlament Europejski może zatwierdzić bądź odrzucić wniosek ustawodawczy lub zaproponować do niego poprawki. Rada nie jest prawnie zobowiązana do uwzględniania opinii Parlamentu. Wydanie opinii jest jednak istotnym wymogiem proceduralnym zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości, jego naruszenie skutkuje nieważnością aktu. Tak więc Rada UE jest w praktyce jedynym ustawodawcą. W niektórych odmianach tej procedury wymagana jest opinia jeszcze innej instytucji jak np. Europejskiego Banku Centralnego lub Komisji Europejskiej. Procedura ta ma obecnie zastosowanie w ograniczonej liczbie dziedzin ustawodawczych, jak np. odstępstwa od zasad rynku wewnętrznego i prawa konkurencji^[1].

Zobacz też

• Specjalna procedura ustawodawcza

Przypisy

Bibliografia

• Małuszyńska Ewa, Gruchman Bohdan, Kompendium wiedzy o Unii Europejskiej, Warszawa: PWN, 2007.
• S. Hix, System polityczny Unii Europejskiej, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010.
• Ewa Małuszyńska, Bohdan Gruchman, Kompendium wiedzy o Unii Europejskiej, Warszawa; Wyd. PWN, 2007.
• J. Barycz, Przewodnik po Traktacie z Lizbony. Traktaty stanowiące Unie Europejską, Wyd. Prawnicze Lexis Nexis, wyd. 1, 2008.

Linki zewnętrzne

• Procedury legislacyjne. uniaeuropejska.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-23)].
• Oficjalna witryna internetowa Parlamentu Europejskiego – Uprawnienia legislacyjne