Zygmunt Rakoczy

Zygmunt Rakoczy (węg. Rákóczi Zsigmond), ur. 1544 r., zm. 1608 r. – węgierski możnowładca pochodzący z rodu Rakoczych, książę Siedmiogrodu w latach 1607–1608.

Wywodził się ze szlacheckiej rodziny węgierskiej Rakoczych. Dzięki swej ambicji znacząco powiększył majątek rodzinny. M. in. w 1601 r. za 80 tys. czerwonych złotych kupił od księcia Janusza Ostrogskiego "państwo" Makowica. Był żupanem borszodskim i turniańskim, piastował godność radcy cesarskiego^[1]. W 1605 r. został mianowany gubernatorem Siedmiogrodu i prowadził politykę w imieniu księcia siedmiogrodzkiego Stefana Bocskaya. Po śmierci tego ostatniego został pierwszym z rodu księciem Siedmiogrodu: został wybrany przez stany siedmiogrodzkie w lutym 1607 r. wbrew woli zmarłego poprzednika oraz Wysokiej Porty i mimo konkurencji innych kandydatów (m.in. Gabriela Batorego). Jednak już wkrótce przeciwko Zygmuntowi zbuntowali się hajducy, którzy zmusili go do ustąpienia z tronu w marcu 1608 r. i zastąpili go sprzymierzonym z nimi Gabrielem Batorym. Zygmunt wkrótce potem zmarł, jednak położone przezeń podwaliny pod potęgę rodu zaowocowały później objęciem tronu siedmiogrodzkiego przez jego syna Jerzego I w 1630 r., a potem przez jego potomków.

Przypisy

Bibliografia

• I. Lázár, Transylvania. A Short History, Budapest 1997, s. 83-84. hungarian-history.hu. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-20)].
• Kurze Geschichte Siebenbürgens, hrsg. B. Köpeczi, Budapest 1989, s. 306-308.
• J. Demel, Historia Rumunii, Wrocław 1970, s. 181.